Even “vrij” zijn.
“Hoe vrij zijn we eigenlijk?“
Gedachten die zich opdringen terwijl ik op maandag 5 mei aan de koffie zit. Een schuimtaartje erbij, vers van ‘de echte bakker’. De dag ervoor meegenomen door het vriendje van mijn dochter, die daar werkt. Een klein, simpel moment van geluk. Van ruimte. Van vrijheid, terwijl de vlag in de mast wappert. Maar hoe vanzelfsprekend is dat eigenlijk?
Vrijheid is lastig te definiëren. Elke keer als ik een antwoord denk te vinden, dient zich een nieuwe invalshoek aan. Want vrijheid is méér dan een kleedje op Koningsdag. Meer dan met een drankje in de zon op het Raadhuisplein of genieten van Jan Smit op het podium. Het is meer dan twee minuten stilte op 4 mei. Al ben ik elk jaar opgelucht als die stilte ongestoord verloopt.
En toch.. die stilte wordt steeds beladener. Misschien omdat ik aanvoel dat de wereld verandert. Dat vrijheid minder vanzelfsprekend is dan ik lang dacht. Kijk naar de landen om ons heen.
Volgens het Global Risks Report 2025 van het World Economic Forum zijn oorlogen opnieuw het grootste directe risico. Maar indirect? Daar heerst iets sluwer: desinformatie.
Bewust misleiden. Vertrouwen ondermijnen. Verwarring zaaien. We zien het in democratische landen zoals Amerika, waar mensen ‘in vrijheid’ mogen kiezen. Maar wat als een president zorgt voor desinformatie, leugens en zorg voor chaos en ontregeling? Wat blijft er dan over van echte vrijheid?
Dichter bij huis merk ik het ook. Noodpakketten, adviezen om drie dagen zelfvoorzienend te zijn. En nee, dat is geen doemdenken. Een plotselinge stroomstoring zoals in Spanje of Portugal laat zien hoe afhankelijk we zijn. Hoe broos het allemaal is.
En toch… vrijheid is méér dan de afwezigheid van cyberaanvallen, oorlog of chaos.
Vrijheid zit in de ruimte om jezelf te zijn. In hoe je denkt, voelt, spreekt, leeft. In de mogelijkheid om anders te zijn en daarin juist geaccepteerd te worden. Dat gaat niet vanzelf, dat vraagt moed, van jezelf. En van de samenleving. Want echte vrijheid ontstaat pas als we de ander ruimte durven geven.
Juist dáár zit de kern.
In verbinding. In de ander zien. Begrijpen. Luisteren. Niet in control willen zijn, maar in contact.
In mijn eerdere blogs draait het meestal om: verbinding versterkt. Of het nu gaat om het loslaten van zekerheden, om meer mannen in het onderwijs, of om de kracht van samenwerken. Vrijheid vraagt ruimte, én de bereidheid om die ruimte ook aan anderen te gunnen.
Connectie werkt! Altijd. En juist in tijden van onzekerheid.
Dus als je deze blog leest, is het weer de eerste maandag van de maand, het luchtalarm weer getest. Een maandelijks moment dat we vaak negeren of links laten liggen. Maar misschien ook een kans.
Een kans om even stil te staan bij wat we hebben, wat we koesteren. En wat we samen moeten beschermen. Een moment om maandelijks stil te staan bij vrijheid en aandacht voor elkaar te hebben.
Vrijheid is een werkwoord.
In mijn eerdere blogs draait het meestal om: verbinding versterkt. Of het nu gaat om het loslaten van zekerheden, om meer mannen in het onderwijs, of om de kracht van samenwerken. Vrijheid vraagt ruimte, én de bereidheid om die ruimte ook aan anderen te gunnen.
Connectie werkt! Altijd. En juist in tijden van onzekerheid.
Dus als je deze blog leest, is het weer de eerste maandag van de maand, het luchtalarm weer getest. Een maandelijks moment dat we vaak negeren of links laten liggen. Maar misschien ook een kans.
Een kans om even stil te staan bij wat we hebben, wat we koesteren. En wat we samen moeten beschermen. Een moment om maandelijks stil te staan bij vrijheid en aandacht voor elkaar te hebben. Maar voor nu ben ik even vrij.
Leven in vrijheid is nooit af. Vrijheid is een werkwoord, en gun je elkaar.
